Nieuwsbrief HHB zomer 2019

Helping Hands Bethlehem is ontstaan nadat Tineke en Peter `t Lam geen visum meer kregen om in Israël te wonen en te werken. Peter mocht jongeren met een beperking begeleiden in zijn olijfhoutwerkplaats en Tineke heeft jarenlang zorg mogen dragen voor kinderen met de huidziekte EB.

EB?? wat is dat eigenlijk?

Epidermolysis Bullosa is een genetische huidziekte. Beide ouders dragen de ziekte in hun genen. Op veel plekken van de huid hechten de huidlagen niet vast waardoor er blaren en wonden ontstaan De blaren ontstaan spontaan of door wrijving/ aanraking. Deze wonden zijn/gaan vaak open en genezen erg langzaam.

Om de lokale werkers blijvend te ondersteunen is Helping Hands Bethlehem ontstaan. 

De werkgroep in Nederland bestaat uit: Tineke `t Lam Hendrika Kreileman Jeannette Smelt Henriëtte Spoelstra Hiba Yousef, social worker in het Caritas kinderziekenhuis in Bethlehem en Lorice Abufarh, de vertaalster van Tineke, zijn  al een aantal jaren betrokken bij  dit project . Zij bezoeken nu de kinderen rond Bethlehem en worden vanuit Nederland begeleid en betaald door de werkgroep. De afgelopen jaren ging Henriëtte al regelmatig met Tineke mee naar Dura, een stadje in de buurt van Hebron, waar moeders met kinderen die deze huidziekte hebben samen komen om met elkaar te praten, voorlichting te krijgen en van elkaar te leren hoe om te gaan met een kind met EB. Tineke gaf voorlichting. Zij is ervaringsdeskundige en verpleegkundige en kon deze moeders heel veel leren. Er ging altijd een tolk mee om te vertalen van Engels naar Arabisch. De kinderen spelen, kleuren en kijken wat er allemaal gebeurt.

In juni 2019 zijn Jeannette en Henriette naar Israël geweest om samen met Hiba en Lorice een aantal kinderen in Bethlehem en omgeving te bezoeken, verband en zalf te verstrekken en om te laten merken dat, nu Tineke niet meer kan komen, we hen niet vergeten zijn.

Jeannette schreef het volgende over hun reis:

“Wim - mijn man - en ik zijn al jaren bevriend met Peter en Tineke ’t Lam.  We zijn in al die jaren een aantal keren bij hen op bezoek geweest in Beit Jala, een christelijk dorp naast Bethlehem. En toch, deze keer was het heel anders. De moeders van de E.B.-kinderen huilden, toen ze hoorden dat Tineke het land niet meer in mocht en na deze reis kan ik me dat voorstellen.

Bethlehem ligt dicht bij Jeruzalem en is een toeristisch plaatsje. Ik kwam er deze reis achter dat Bethlehem heel veel groter is dan het plein met de Geboorte Kerk en de herdersvelden.

Hiba en Lorice namen ons de eerste dag mee naar een soort clubgebouw met binnenspeeltuin.   Daar kwamen 5 moeders met kinderen die E.B. hebben. Hiba en Lorice hadden via een andere organisatie geregeld dat er voor alle kinderen een schoenendoos was met speelgoed en wat andere nuttige spulletjes.

Met de moeders, waarvan de meesten elkaar niet kenden, werd eerst een spelletje gedaan, Toen het ijs een beetje gebroken was konden ze met elkaar praten over hun kinderen. Er werden foto’s gemaakt van de kinderen, zodat Tineke, onze deskundige in Nederland, advies kan geven. Tijdens deze bijeenkomst werden er pakketten verband en zalf  verstrekt en werd er uitleg gegeven over de verschillende soorten verband. Soms wordt er onderling wat geruild omdat ieder kind, en dus ook de aandoening, verschillend is. Onder de moeders was ook een jonge moeder met haar eerste kindje van een maand of 3. De vrouwen waren moslimvrouwen en ook zo gekleed. Het gebouwtje en ook de binnenspeeltuin waren prima, maar wat lagen er veel plastic zakjes, bordjes en ander troep in de speeltuin. 

Een volgende dag ging ik alleen met Hiba, Lorice en een chauffeur van het Caritas kinderziekenhuis moeders bezoeken in de dorpen rond Bethlehem. Straatnamen en nummers kennen ze daar niet.  Dat hield in dat je soms lang moest zoeken naar een huis. Hoe verder je de woestijn in reed, hoe kleiner en slechter de wegen werden.   Hiba en Lorice wisten van een vorige keer waar we ongeveer moesten zijn, maar ondertussen kon er zo maar een nieuwe weg liggen met huizen. Niet netjes recht zoals ik dat gewend ben vanuit Nederland, maar gewoon ergens een doodlopend weggetje, vaak tegen een heuvel op, zomaar een paar huizen en ……. Overal ligt troep. De moeders waren blij met het bezoek en de aandacht die ervoor hen was en de kinderen waren blij met de schoenendoos.

Op vrijdag, de laatste dag, bezochten we een meisje dat aan de noordkant van Jeruzalem woont. Er was een bus met chauffeur geregeld van House of Hope, een organisatie die veelal blinde mensen opvangt. Om aan de noordkant van Jeruzalem te komen, reden we richting Jericho en dan naar boven door de buitenwijken van Ramallah. Wat was ik blij dat we niet alleen met vrouwen reisden.  Je zag een enkele vrouw op straat, maar altijd helemaal in het zwart en je kon alleen hun gezicht zien.  Verder veel grauwe flats, oude auto’s, troep aan de kant van de straten en vaak een stuk van de muur tussen Israel en het Palestijnse gebied.  Soms zag je de buitenwijken van Jeruzalem. Maar ook bij deze moeders werden we blij ontvangen.

Nu Tineke in Nederland is regelen Hiba en Lorice , op aansturing van Tineke, de bezoeken.  Ze zorgen voor een (mannelijke) chauffeur en maken afspraken voor huisbezoek of een groepsmeeting van moeders en kinderen. Het lijkt zo eenvoudig op papier, maar in werkelijkheid zit hier veel werk in.  Ik heb gezien hoe liefdevol Hiba en Lorice met de moeders en kinderen omgaan. En altijd is daar Tineke, die vanuit Nederland de bezoeken aanstuurt. Door de foto’s die van de wonden gemaakt worden, kan Tineke aan Hiba en Lorice vertellen hoe de moeders hun kinderen moeten verbinden en wat ze nog meer kunnen doen om een kind met E.B. een iets beter leven te geven op de Westbank. En wij ………… wij mochten daar zijn om Hiba en Lorice te bemoedigingen en de gesponsorde zalf en verbandmaterialen te brengen. Een voorrecht.

Om met dit project door te gaan zijn we afhankelijk van sponsors.  Reis- en verblijfskosten betalen de reizigers zelf , maar voor het bezoeken van de kinderen  door het jaar heen zijn we afhankelijk van giften. Denk hierbij aan vervoer, attenties voor de moeders en kinderen, iets lekkers voor bij de koffie en de vergoeding voor Hiba en Lorice.

Wil je dit project steunen, dan kan dat door een gift over te maken op rekening NL93 ABNA 0462453855

t.n.v. Near East Ministry o.v.v.HHB project 8562 EB (ANBI)

In verband met de privacywetgeving krijgt Helping Hands alleen het bedrag aan giften door van de administratie en niet de namen van de gevers. Daarom is het helaas niet mogelijk iedereen persoonlijk te bedanken.